Επιτέλους Δεκέμβρης!

"Φεύγει στις τριανταμία,

μα δε φεύγει ποτέ μόνος,

πάντοτε μαζί του φεύγει, 

κι ο πατέρας του ο χρόνος..."

Ποιός;
 Μα ποιος άλλος;

Ο τελευταίος μήνας του χρόνου.

Είναι ο ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ!!!

Με χαρά διαπιστώσαμε ότι πέρασε το Φθινόπωρο

 και μια καινούργια εποχή αρχίζει!
Το αποχαιρετίσαμε και υποσχεθήκαμε ότι δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ
 μιας και τόσα πολλά μάθαμε και κάναμε αυτή την όμορφη εποχή.
Και πρώτα απ' όλα ήρθαμε στο νηπιαγωγείο για πρώτη φορά (το Σεπτέμβριο)
 κάναμε τόσους φίλους,
 μάθαμε τραγούδια είπε η Ελεάννα,
μάθαμε για το ΟΧΙ είπε ο Μάριος,

 για το Πολυτεχνείο είπε ο Μανώλης,

μάθαμε για τα σποράκια και τα φυτέψαμε είπε η Κάλλια

 γνωρίσαμε σχήματα και χρώματα είπε η Μελίνα,

 αριθμούς,

και γραμματάκια

 και τόσα τόσα  άλλα.....

Για όλα αυτά και άλλα πολλά το αγαπάμε το Φθινόπωρο,
 δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ
 και θα το περιμένουμε να ξανάρθει.... του χρόνου!!!

Τώρα όμως καλωσορίζουμε τον καινούργιο μήνα το ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ με μεγάλη χαρά
γιατί μας φέρνει  το ΧΕΙΜΩΝΑ.

Μας φέρνει όμως και τη μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων
που με πολύ λαχτάρα περιμένουμε και τόσο καιρό συζητούμε.

Κάθε μήνας του χειμώνα μας φέρνει και μια πολύ σημαντική γιορτή.
Ο Δεκέμβρης τα Χριστούγεννα
Ο Ιανουάριος την Πρωτοχρονιά
Ο Φεβρουάριος τις Απόκριες.
Πότε όμως θα είναι τα Χριστούγεννα;

Στο ημερολόγιό μας

βάλαμε ένα αστεράκι στο αριθμό 25

τη μέρα που είναι Χριστούγεννα

και φτιάξαμε τα δικά μας ημερολόγια αντίστροφης μέτρησης.

Ένα χαμογελαστό ταρανδάκι

 που κι αυτό περιμένει με λαχτάρα τα Χριστούγεννα,  θα μας κάνει παρέα μέχρι τότε.

Και βέβαια κάθε παιδί έφτιαξε  το δικό του ταρανδάκι.

Οι επόμενες μέρες θα είναι γεμάτες χρυσόσκονες 

από τις κατασκευές και τις προετοιμασίες μας......

"....Καλήν εσπέραν άρχοντες, 

τα κάλαντα θα πούμε,

 ότι γεννήθηκε ο Χριστός,

σ' όλους το τραγουδούμε!!!"

"Φυτρώνει, φυτρώνει ο σπόρος..."

Με αφορμή ένα παλιό παραδοσιακό παραμύθι

αρχίσαμε τη γνωριμία μας με μια εποχιακή αγροτική δουλειά-λίγο άγνωστη στα παιδιά ειδικά των αστικών περιοχών- που όμως στην πορεία φάνηκε ότι τα ενθουσίασε

"ΟΡΓΩΜΑ-ΣΠΟΡΑ"

Ποιος ασχολείται με αυτές τις εργασίες;

Ποιος είναι ο γεωργός;

Πως σκάβει-οργώνει; Τι θα φυτέψει; Πως θα φυτέψει; 

Αυτές είναι κάποιες από τις ερωτήσεις που μας απασχόλησαν και άλλες απαντήθηκαν από τα ίδια τα παιδιά άλλες με την παρατήρηση σχετικών εικόνων:

Πως καλλιεργούσαν στα παλιά τα χρόνια και πως εξελίχτηκε η καλλιέργεια των αγρών;

 Τι θα σπείρουν στο χωράφι τους οι γεωργοί;

Και αφού φυτέψουν - σπείρουν το χωράφι τι θα γίνουν οι σπόροι μέσα στο χώμα;

Τραγουδήσαμε το πολύ ευχάριστο τραγουδάκι 

στο ρυθμό του "χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ..."

το παίξαμε (χρησιμοποιώντας τέσσερα υφάσματα -καφέ για το σποράκι, κίτρινο για τον ήλιο, πράσινο για το φυτό που βλασταίνει, γαλάζιο για τη βροχή)

Πήραμε τους ρόλους μας....

 ένα παιδί έγινε το σποράκι που κρύφτηκε και κοιμήθηκε στη γη,

 δυο παιδιά η βροχή που πότισε το σπόρο, 

ένας ήλιος λαμπερός και φωτεινός έδωσε το φως του στο φυτό που βλάστησε και μεγάλωσε!!!!

Καταλάβαμε έτσι βιωματικά τι συμβαίνει σε ένα σπόρο

και αποτυπώσαμε κι εμείς τη χρονική αυτή εξέλιξη

Ενθουσιαστήκαμε τόσο πολύ που θελήσαμε 

να γίνουμε κι εμείς μικροί γεωργοί και να φυτέψουμε.

Βγήκαμε λοιπόν στην αυλή μας 

χρησιμοποιήσαμε τα απαραίτητα εργαλεία του γεωργού

κι αρχίσαμε τη δουλειά με μεγάλο ενθουσιασμό!

Σκάψαμε το παρτέρι 

καθαρίσαμε το χώμα από τα ζιζάνια

και ετοιμάσαμε τη συλλογή των σπόρων  για το φύτεμα

Εν τω μεταξύ και μέχρι να ετοιμαστεί το χωράφι διασκεδάσαμε και με παιχνίδια σχετικά.

Ο γλωσσοδέτης:

 "ο παπάς ο παχύς έφαγε παχιά φακή,

γιατί παπά παχύ έφαγες παχιά φακή"

 μας μπέρδεψε λιγάκι αλλά πολύ γελάσαμε με τα μπερδέματα της γλώσσας....

Διαβάσαμε  το παραμύθι "Το σποράκι ταξιδεύει" 

που μας δάνεισαν τα παιδιά από το άλλο τμήμα.

Ετοιμάσαμε και τις ταμπελίτσες που θα βάλουμε στο παρτέρι με τα φυτά 

και η δουλειά συνεχίζεται.....

"Το ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ έφτασε!
Γελάστε και χαρείτε!!!"

Και πρώτος μπήκε στο χορό ποιος άλλος;

....ο Αρλεκίνος!

Ήρθε στην τάξη μας ένα πρωί να μας θυμίσει πως οι Απόκριες έχουν ήδη αρχίσει.

Κι έτσι άρχισε η κουβέντα: τι θα ντυθώ; τι θα ντυθείς; τι στολή θα πάρω;
Το παραμύθι της Ζωρζ Σαρή

 πολύ μας άρεσε και καταλάβαμε πως δεν αξίζουν οι πανάκριβες στολές,
 όλα μπορούν να αλλάξουν με πολύ αγάπη και ...Φαντασία!

Το συζητήσαμε, το διηγηθήκαμε με δικά μας λίγα λόγια, το βάλαμε στη σωστή χρονική σειρά.

Μετά ήρθε ο κλόουν!
Τον φτιάξαμε όλοι μαζί, κομμάτι - κομμάτι

σαν μια τεράστια "σκάλα της αγάπης".( ακόμη μας έχει μείνει από το γνωστό παραμύθι που διαβάσαμε πρόσφατα στη θεματική ενότητα "Τα συναισθήματα"). 

Και ποιόν θα βάλουμε κυρία στην κορυφή της σκάλας; 

Καταλήξαμε να βάλουμε τον κλόουν! 

Του βάλαμε και χέρια να μας χαιρετάει, και πόδια για να χορέψει μαζί μας στο πάρτυ.

Που θα τον βάλουμε τώρα; Να τον καθίσουμε στην καρέκλα είπε ο Παναγιώτης! 

Κι έτσι πήρε τη θέση του στην καρέκλα της κυρίας στην παρεούλα. 

Τον κάναμε φίλο μας, τον καλωσορίσαμε, του συστηθήκαμε,
του τραγουδήσαμε τραγούδια που αγαπάμε,
 και του δώσαμε και όνομα.

ΓΙΩΡΓΟΣ!!!

Και τον σταματήσαμε όρθιο για να δούμε πόσο ψηλός είναι. 

Πω πω!!! από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι, πιο ψηλός από όλους μας!

Μας μπήκε η ιδέα να γίνουμε κι εμείς κλόουν. 

Ήδη έχουμε αρχίσει να προετοιμάζουμε τη στολή μας.

Σύντομα θα είναι έτοιμη και θα είμαστε όλοι υπέροχοι....

Με πολύ κέφι ξεκινήσαμε τη δουλειά.....

Έτοιμος ο πρώτος κλόουν!

  

Κι άλλοι πολλοί ακόμα....

Οι στολές ετοιμάστηκαν!

Τις φορέσαμε 

κι αρχίσαμε το τραγούδι

"Ένας παλιάτσος είμαι εγώ

καλή σας μέρα...."

Το ρίξαμε μετά στο χορό περιμένοντας με ανυπομονησία το πάρτυ της τελευταίας μέρας... 

ΚΑΛΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ σε όλους!!!

Οι αμυγδαλιές άνθισαν και εφέτος!

Φλεβάρης χωρίς ανθισμένες αμυγδαλιές δε γίνεται βεβαίως, όπως είδαμε και στο "Γλεντζοφλέβαρο".

Αφιερώσαμε την τελευταία εβδομάδα του Φλεβάρη στην αμυγδαλιά.

Με  μια αφίσα από το περιοδικό "Δημιουργικό Εργαστήρι" που απεικονίζει ένα πίνακα του Van Gogh αρχίσαμε την κουβέντα μας.

Τι είναι η αμυγδαλιά; Που βρίσκεται; Πως μεγαλώνει; Τι μας δίνει; Γιατί ανθίζει πρώτη απ' όλα τα δένδρα;

Παρατηρήσαμε τον πίνακα, περιγράψαμε τι βλέπομε, πως είναι το δέντρο, τι χρώμα έχουν τα λουλούδια, η Βάσω παρατήρησε ότι μοιάζει σαν να έχει βροχή, θα μπορούσε να έχει και χιόνι είπε ο Μανόλης αφού η αμυγδαλιά ανθίζει ενώ ακόμα είναι χειμώνας.

Είδαμε πολλές εικόνες ανθισμένης αμυγδαλιάς στον Υπολογιστή, και βεβαίως κι άλλα έργα ζωγραφικής. Ξεχωρίσαμε κι άλλα του Van Gogh.

Παρατηρήσαμε ένα κλαδί αμυγδαλιάς που ένα παιδί από το ολοήμερο έφερε στο νηπιαγωγείο.

 Τι όμορφη μυρωδιά, και τι ωραία λουλουδάκια (άσπρα και ροζ), έχει και μερικά φύλλα, στο τέλος θα γεμίσει φύλλα όπως μας λέει ένα πολύ όμορφο τραγουδάκι:

Ακούσαμε κι άλλα τραγουδάκια σχετικά 

Διαβάσαμε το μύθο "Η αμυγδαλιά και ο βοριάς"  (ευχαριστούμε πολύ την κυρία Κατερίνα από το τμήμα του ολοήμερου για το εικονόλεξο που έφτιαξε σχετικά με τον μύθο).

Και η ώρα για αίνιγμα.

Μετά από όλη αυτή την κουβέντα που προηγήθηκε η απάντηση ήταν πολύ εύκολη!

Στη συνέχεια συζητήσαμε για όλα αυτά που μας δίνει η αμυγδαλιά.

 Την ομορφιά της με τα τόσο ωραία λουλούδια της και φυσικά τα τόσο νόστιμα αμυγδαλάκια της. "Δε σου κόβω αμυγδαλιά τ' άσπρα λουλουδάκια καρτερώ να γίνουνε όλα αμυγδαλάκια" λέει το τραγουδάκι που μάθαμε.

Τι τα κάνουμε τα αμύγδαλα; Πως τα χρησιμοποιούμε; Είδαμε, παρατηρήσαμε και δοκιμάσαμε αμύγδαλα και σοκολατάκια αμυγδάλου.

Το τσόφλι δεν τρώγεται όμως κάτι χτυπάει μέσα, είπε ο Σωτήρης, τι να είναι άραγε; 

Τι έκπληξη όταν σπάσει! 

Συγκρίναμε τα αμύγδαλα και με άλλους ξηρούς καρπούς (μέγεθος, σχήμα, χρώμα, γεύση) τα μετρήσαμε (απαρίθμηση,ποσότητα) και  προσπαθήσαμε με κλειστά μάτια να τα ξεχωρίσουμε.

Παίξαμε κι άλλα μαθηματικά παιχνίδια με αμυγδαλιές και λουλουδάκια

Για χαλάρωση ακούσαμε στο youtube το παραμύθι "Η μυγδαλιά και το φεγγάρι"

  Πολύ μας συγκίνησε.

Και ήρθε η ώρα της εικαστικής έκφρασης. 

Εμπνευσμένοι από το ζωγράφο της αμυγδαλιάς (Van Gogh), πήραμε τα πινέλα μας
και γίναμε κι εμείς μικροί ζωγράφοι.

Εμείς βέβαια το προχωρήσαμε λίγο, χρησιμοποιήσαμε μπουκάλι αναψυκτικού για τύπωμα
 και να το αποτέλεσμα!